Edebiyatımızın millî ve manevî anlamda kuşatıcı yönünü ön plana getiren veya getirmesi beklenen bir yıllığın anlamsız bir tarafgirlikle İslamî duyarlılığı olan bazı edebiyat-sanat dergilerini yok saydığını üzülerek temaşa etmekteyiz.Ne yazık ki adaleti üstün tutan ve hakkı teslim etme konusunda tüm cihana örnek olan bir dinin şair ve yazarlarının kendi aralarında bu hakkı teslim etmemesi bize “Biz nerdeyiz?” sorusunu sordurmaktadır.
Edebiyatta bir tekelleşme ve kendisi dışındakileri sanatçı olarak görmeme hastalığına tutulmuş bazı zat-ı muhteremlere birisinin artık dur demesinin vakti gelmiştir. Unutulmamalıdır ki haksızlık karşısında susan dilsiz şeytandır.
Biz merkeziz; bizim dışımızda kalan herkes ‘çevre’ bizden başka herkes ‘taşralı’ diyerek; şiirin, denemenin, hikâyenin rotasını ancak biz belirleriz havasından sıyrılamayan ve bu kibrini sanat diye yutturan zevat artık uyanıp bazı gerçeklerin farkına varmalıdır.
Nedense bu ayrımcılıkları ve taraf tutmaları bazı kurumların verdikleri desteğin arkasına saklanarak yapan bu zatlar, vakıf ruhuna da zarar verdiklerinin farkında değildirler.
Kendilerine model aldıkları edebiyatçılar ve edebî tarzlar dışındaki ürünleri, edebî çalışmaları görmezlikten gelmek nasıl bir insafsızlıktır!
Dünyayı sırf kendilerinden ibaret görmek nasıl bir edebiyat anlayışıdır? Resmen bir biatcı kültür geliştirilmiş; bu kültüre uyum sağlamayanlar adeta edebiyatın Kerbelasına atılmaktadırlar.
Bu yıllıkları hazırlayanlar, sol camianın dergilerindeki şiirleri ve yazıları bir aşağılık kompleksinin tezahürüyle bağırlarına basarken; İslamî düşüncenin mecmualarını görmek istememeleri insanı değişik düşüncelere sevk etmektedir.
Öncelikle bu zatlar fikir ve duruş olarak nerdedirler? Müslüman mahallesinde salyangoz pazarlamanın mantığını nasıl kurgulamaktadırlar? Dünyayı sadece kendilerinden ve egolarından ibaret saymanın iflah olmaz derdine mi tutulmuşlardır yoksa !..
Kendi çevreleri dışındaki edebiyat-sanat dergilerini yok saymak bunların kompleksli bir davranış tarzı içinde olduklarını göstermektedir. Bu davranışı sergileyenlerin böyle yaparak acınacak bir duruma düştüklerinin ve kendi bindikleri dalı kestiklerinin farkına varmalarını isteriz.
Nihai noktada bu durum, diğer şair ve yazarlara gösterilen hoşgörünün kendileri gibi düşünen insanlara gösterilmemesi nasıl bir algı yanılgısının içinde olunduğunun resmini göstermektedir.
Bu taraflı davranış sadece yıllık da değil vakfa ait yayın politikasında da görülmektedir. Nedense belirli bir zümre dışında kimsenin kitabının basılmasına izin verilmemektedir.
Nihayetinde bu bir vakıftır ve vakıfların şahsi menfaatler için kullanılmasının vebali zordur. Bunun için değerlendirilmelerin daha sağlıklı olarak yapılması ve insaf ölçütlerinin elden bırakılmaması elzemdir.
Her ne kadar nefis her zaman için kendi menfaatlerini düşünse de kâinatta nefsin isteklerinin de üstünde hakikatler vardır. Bu hakikatler aşkına kendimize gelip kendi kalelerimize gol atmaktan vazgeçmek zorundayız.
Yıllıkçıların dikkatine!..
Rıfat Cantekin
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder