es’selâm! ne gelir, ne gider hesabı, bizim hesabımız değildir! bizim bir hesabımız varsa dahî; asıl hesap sahibi o’dur. bize düşen, bir iç tezkiyesinden ibarettir. bize düşen, ağaçlar çiçeğe durduğunda; sütler kaymağa, gece ağarmaya durduğunda, buna mukâbil bir şeylerin ağarmaya durmasıdır, sol yanımızda!sol yanımızda büyüttüğümüz bir çocuk, bir çocuk elleri mü’min, bir çocuk gözleri müşfik! bize düşen, hesaplar üstü bir hesabın müridi olup, gölge altında ebedî kalınmayacak olan bu tenefüs saatinde, aklı selim, kalbi mutmain tutmaktan başka ne ola! kasıp kavuran şedid bir rüzgâr, vardır! biz, bahar esenliği dilerken, inadına tufan; inadına kış! olsun!!! buna ezelden idmanlı bir kavim bu, sol yanında çocuk büyüten kervan! biz, bu kervanın sâkinleri. bu kervan, o’na muhâcir. yol da o’nun, yolcu da; han da o’nun, hancı da. peki nedir bu, alevden kütleleri avucuna almış da, sol yanımıza musallat olan, us’umuzdaki soytarı! krallara soytarılık yapmak yaraşmaz, kalbi çocuk olana! zira, çocuk görür kim kral, kim çıplak! ondokuzuncu vakittir, tasavvur için! yoldayız, kervandayız! bu yolda olmak fiili, korkuyu musallat etmemeli bize. yol belli, menzil belli; yolcu belli, nâzil belli. terennüme devam, teskin bir kalb ile. şâir dedi:“gam çekme, böyle gitmez bu devran,nihayet sonuncu durağa gelir.” (nfk)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder